iRRooTTaa

Een massa witte balletjes overweldigen twee acrobatische spelers. Ze zijn verre van perfect: net niet helemaal rond, net allemaal ongelijk en ook met veel te veel. Ze rollen drummend in het rond, springen alle kanten uit, bruisen plots op in een mond of plakken onherroepelijk vast aan het plafond.

iRRooTTaa wordt een uitnodiging om niet alle ballen in de lucht te houden. Het is een ode aan de ‘drop’. Want soms zit net vallen vol nieuwe mogelijkheden. Falen is toegestaan. De regels veranderen ook. Want wie weet wordt het spelen van het leven gewoon veel leuker als we het af en toe tussen onze vingers kunnen laten glippen.

Met het publiek rond het speelvlak arrangeren twee spelers een muzikale circuscompositie waarbij de ballen je rond de schenen vliegen